Ömrümün Sonbaharındayım

Tıpkı bu resim gibi,

Olgunlaşmış yapraklarım bir tablo gibi,

Rüzgâr bile sessizleşmiş, veda edercesine,

Bir zamanlar bahardım, şimdi hüzün gibiyim.

Güneş batarken sızar, anılar perdesinden,

Gençlik sesim gelir uzak bir mevsimden,

Gözlerim dalar hep gidenlerin izinden,

Her veda bir yaprak düşürür içimden.

Toprak kokar geçmişin solgun hikâyesiyle,

Zaman ağır akar, yüzümdeki gölgesiyle,

Bir dua olur dilim, sessiz bir nefesiyle,

Kabul olur belki dileklerim, sonbaharın sessizliğiyle.