Selocan

Bir Zaza’nın Gurbette Meyd’de Düşünsel Hâli

Maaruf Ataoğlu

Meyd’e her oturduğumda insan önce kendi içine bakar.

Gurbet, yalnız şehirlerden değil, insanın kendi özünden de uzak düşmesi.

Benim özümde Zazacanın sesi var;

dil değil yalnız, bir hafıza, bir kök, bir varlık tasdikidir…

Zazacadır ana dilim diyor Selocan,

Bir kelime söylense titrer yüreğim o an.

Duy beni Bıram, duy bu gurbet akşamında;

Bir Zaza yüreği çağırır seni Bingöl yaylalarına.

Kardeşiz dedim sana iki can, iki biz gibi.

Birlikte büyüttük biz bu sevdayı, bu dili.

Şimdi ayrılık diş gösterdi gurbetin kapısında;

Hasret çöker içime, sanki karanlık bir tılsım gibi.

Bingöl’ün rüzgârı eser hâlâ kulaklarımda,

Şerewdin’in serinliği gezer çocukluk anılarımda.

Bıram, gel de dinle yüreğimin kırık hecelerini burda,

Bu çağrı bir Zaza’nın değil, özgürlüğün ateşidir aslında.

Ben seni unutmam; yıllar beni unutsa da,

Her adımımda taşıyorum kardeşliğimizin izlerini hala,

Bê bırê mê, bê … bitsin bu gurbet ayrılığı;

Yeter ki bir kez duy, çarpan şu Zaza yüreğimin sesini.

Sevgilerimle ❤️

Maaruf Ataoğlu